Na een klein stukje oost-java was het al snel tijd om door te reizen naar Bali, om een vriend op te halen van het vliegveld. Met een luxe nachtbus van twaalf uur zijn we uiteindelijk in Bali aangekomen, voor jawel, zeven euro in totaal. Het reizen door Java ging zo makkelijk, heel wat anders dan we een paar weken later in Sumatra zouden meemaken. 

Een van de eerste dingen die we op Bali deden was kijken naar de zonsondergang op het strand in Kuta. Wat een prachtige plek om dit te zien. De Indonesische bevolking lijkt dit zelf niet door te hebben, aangezien het strand erg vervuild is. Overal ligt plastic en er liggen veel brokken koraal langs de kust, erg zonde. De golven in Bali waren perfect om te leren surfen, wat ik dan natuurlijk ook geprobeerd heb. Uiteindelijk ging het (ondanks mijn motoriek..) best goed en kan ik niet wachten om nog een keer op zo'n plank te liggen! Wat ik alleen niet doorhad is dat je nogal snel verband als je zo lang in de zee ligt te dobberen dus daar waren de tweedegraads brandwonden op mijn schouders en kin, veel surfen zat er de volgende dagen even niet meer in...

Echt lang waren we niet van plan om in het toeristische Bali te blijven, maar jammer genoeg dacht onze visumverlenging daar anders over. In totaal heb je drie dagen nodig om je visa on arrival te verlengen, dit hebben we in Kuta gedaan waar ze gelukkig allemaal wel goed Engels spraken. De eerste dag moesten we een formulier invullen met allerlei informatie die je zonder internet niet echt kon weten, het nummer van de universiteit waar je studeert en dat soort dingen. Toen we eenmaal alles ingevuld hadden kwamen we bij de balie en bleek dat we de verkeerde wijk van Bali hadden ingevuld. We werden weggestuurd en stonden twee minuten later alweer een nieuw formulier in te vullen. Bij de tweede poging werd ons verteld dat alleen zwarte inkt gebruikt mocht worden, dus we moesten weer terug. Iedere keer als je daarna je formulier weer had ingevuld moest je een kaartje trekken en wachten tot je nummer aan de beurt was. Zo ging het nog wel even door, drie uur later stonden we pas weer buiten. Hierna moesten we vijf dagen wachten tot we aan twee dag mochten beginnen, waar we weer een nummertje trokken en daarna foto's moesten laten maken en onze vingerafdrukken moesten achterlaten. Twee dagen later konden we ons paspoort ophalen, waar we jammer genoeg nog wel eerst twee uur voor moesten wachten. Dit alles voor tien extra dagen Indonesië, maar het was het waard! In de tussentijd konden we genieten van Bali.

Waar je in Kuta alles op het gebied van surfen tegenkomt is Ubud op toeristisch gebied totaal anders ingericht. Hier is alles vooral gericht op "free spirit" mensen. Overal wordt gevraagd of je toevallig zin hebt in magic mushrooms en je wordt om de oren geslagen met wijdzittende broeken met een vage kleurrijke print. Natuurlijk kon ik het niet laten om zelf ook zo'n soort broek te kopen. Naast al deze leuke toeristische marktjes zijn in Ubud ook mooie tempels en kun je een bezoek brengen aan "monkey forest", een soort tempelgebied met zeer brutale makaak apen. Het is aan te raden om geen plastic tasjes mee te nemen, want een vrouw die net waarschijnlijk ook zo'n toffe broek op een leuk marktje had gekocht werd vicieus aangevallen door een aap die dacht dat er voedsel in haar plastic zak zat. De aap slingerde aan haar arm en wilde haar op een gegeven moment zelfs bijten waarop al haar vrienden na elkaar  "throw away the bag!" begonnen te roepen. Dit overkomt mij toch niet, dacht ik, maar toen ik een aap begon uit te lachen omdat hij een steen als nootje probeerde open te maken sprong een andere aap in mijn nek. Ik heb voor de rest maar geen apen meer uitgelachen. 

Wat me in Bali heel erg opviel was dat er enorm veel tattooshops zaten, bijna op elke hoek van de straat kon je wat je ook maar wilde laten vereeuwigen op je lichaam. Toen ik voor de eerste keer ooit in een hard rock café kwam werkte daar een man die zei zo beschaamd te zijn over zijn draak-die-stiekem-op-mickey-mouse-lijkt-tattoo, dat hij op warme dagen niet eens het zwembad in durfde. Toen waren al mijn kleine impulsen om misschien toch een tattoo te nemen heel snel onderdrukt; geen tattoo erbij voor mij.  

Een van de mooiste dingen die ik in Bali heb gezien was toch wel de Pura Tanah Lot tempel. Een tempel die in de zee staat, en als het water te hoog staat moet je een stukje door de zee lopen om bij de tempel te komen. Bij de ingang word je eerst gezegend voordat je verder mag lopen. Uiteindelijk kom je niet veel verder dan de ingang, maar toch zal deze tempel me nog lang blijven omdat het zo'n ontzettend mooi gezicht was.