Hier heb ik dan toch wel weken naar uitgekeken: Vintage per kilo! 23 november was het eindelijk zo ver, na het wekenlang bijhouden van instagram en facebook foto's van de VPK verkopers kon ik zelf alle mooie stukken met eigen ogen gaan bekijken. Zie hier mijn ervaring met Vintage per kilo.

Samen met een vriendin had ik afgesproken rond een uur of half tien richting de verkoop te gaan, die om tien uur zou beginnen. Toen ik eenmaal wakker was merkte ik dat dat lastig zou gaan worden, ik was namelijk zo ziek als een hond. Na twee minuten op mijn benen te hebben gestaan ging ik bijna tegen de vlakte. Maar na wekenlang uitgekeken te hebben naar dit event moest en zou ik er bijzijn! Ik sleepte mezelf met veel moeite onder de douche, nam een paar koortsverlagende pijnstillers en een kop kippensoep (dat zie je in films toch altijd als mensen ziek zijn..?). Na een paar uur besloot ik de dat ik gezond genoeg was zijn we alsnog naar de verkoop gegaan.

Toen we eenmaal de weg gevonden hadden, wat een heel karwei was voor twee geografische nullen, kwamen we binnen een grote hal met allerlei rekken vol met kleding. Heaven on earth, dachten we. We konden niet wachten om te beginnen met shoppen, betaalde de entree van twee euro, hingen onze jas op en waren klaar om te gaan. Maar helaas was het toch niet de hemel op aarde waar we in terecht waren gekomen. Als ik aan vintage kleding denk denk ik aan schattige jasjes, tasjes en truitjes, maar de vintage die hier hing waren grote soepjurken en 80ies glitterbroeken. Op een gegeven moment zag ik iets wat me wel interessant leek, totdat ik merkte dat er Clockhouse instond. Als ik iets van de C&A wilde hebben was ik daar wel naartoe gegaan, ik kom hier voor vintage! Hoe meer rekken ik langsging hoe meer de moed me in de schoenen zakte. Had ik hier al die weken naar uitgekeken? Het leek wel alsof er kostuums van lokale theatervereniging tussen hingen of dat iemand zijn oude carnavalsspullen van zolder had gehaald. Toen ik de jurk hiernaast tegenkwam was dat de druppel. Ik wist dat dit niks voor mij zou zijn.

Mijn ervaring met vintage per kilo is dus niet positief, maar dat zou ook kunnen komen omdat wij nog redelijk laat waren. Misschien waren alle pareltjes inmiddels al weg, ik ben ze in ieder geval helaas niet tegen gekomen. Vintage Per Kilo is dus voor mij niet voor herhaling vatbaar. Wel was de ervaring zelf leuk. Er was bijvoorbeeld een fotograaf die haar modellen fotografeerde tussen de kleding en ook de medewerkers waren stuk voor stuk leuke, aparte mensen.